Olej rydzowy, zwany również olejem z lnianki jest tłoczony z rośliny o nazwie lnicznik siewny (Camelina sativa). W zależności od rejonu kraju, lnicznik bywa również nazywany lnianką, rydzykiem, ryżykiem czy rydzem. Najpopularniejszą potoczną nazwą tego oleju jest jednak zdecydowanie olej rydzowy. Skąd pochodzi nazwa rydzowy? Prawdopodobnie od koloru nasion lnicznika, które są rudawe – również i sam olej rydzowy jest nieco pomarańczowy.

Ten wyjątkowy i bardzo charakterystyczny tłuszcz znamy od dawna – nasze babcie na wsiach stosowały go dość powszechnie – najciekawszą i lubianą potrawą były śledzie w oleju rydzowym. Obecnie olej rydzowy wraca do łask i jest odkrywany na nowo – doceniają go szefowie kuchni, którzy w jego nietypowym smaku odnajdują klucz do sukcesu swoich dań.

Właściwości oleju rydzowego

Olej z lnianki (rydzowy) stanowi znakomite źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych – około 50% stanowią kwasy z grupy omega (głównie omega 3 i 6). Ponadto znajdziemy w tym oleju witaminy: E, A i B. 

Często pada pytanie: czy olej rydzowy jest rudy. Może być, ale nie musi. Poszczególne partie oleju rydzowego mogą się od siebie różnić barwą i intensywnością smaku oraz zapachu – wynika to z odmian lnicznika, z którego tłoczono olej oraz z kondycji nasion. Prawidłowe barwy oleju z lnianki to od złotej, przez pomarańczową do ciemno czerwonej czy wręcz brązowej. Parametrem, który ma szczególne znaczenie dla koloru oleju jest gleba na której rośnie roślina.

Jak stosować olej rydzowy?

Tłoczony na zimno olej rydzowy należy stosować wyłącznie na zimno, aby nie pozbawiać go cennych właściwości. Używanie go bez podgrzewania sprawi, że będziemy mogli czerpać maksimum korzyści z naturalnego tłuszczu.

Ciekawy smak i aromat oleju rydzowego, który bywa przyrównywany do smaku musztardy, stanowi nie lada gratkę dla fanów kulinarnych eksperymentów. Olej można wykorzystać jako bazę sosu sałatkowego, pesto, pasty kanapkowej na bazie warzyw lub twarogu oraz jako dodatek do gotowanych warzyw.

 

Wyświetlanie wszystkich wyników: 2